-
1 porysować
pf.1. (= spowodować powstanie rys) scratch.pf.get scratched; (= popękać) crack.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > porysować
-
2 utw|orzyć
pf Ⅰ vt książk. 1. (powołać do życia) to set up, to form- utworzyć nowy zarząd to set up a new board- komitet utworzony z przedstawicieli wszystkich działów a committee made up of representatives of all departments- utworzyć nowy oddział szpitala to open a new hospital ward ⇒ tworzyć2. (spowodować powstanie) to create [miejsca pracy]; to form [kałuże, wydmy, sople] ⇒ tworzyć 3. (uformować) to form, to make- gałęzie utworzyły sklepienie nad drogą the branches formed a sort of vault over the road ⇒ tworzyćⅡ utworzyć się książk. 1. (powstać) to form, to be formed- na jej czole utworzyły się zmarszczki wrinkles appeared on her forehead- na rzece utworzył się zator z kry an ice jam has formed on the river ⇒ tworzyć się2. (zostać powołanym do życia) to be formed a. established- utworzyła się nowa organizacja a new organization has been set up ⇒ tworzyć sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > utw|orzyć
См. также в других словарях:
wzniecić — dk VIa, wzniecićcę, wzniecićcisz, wznieć, wzniecićcił, wzniecićcony wzniecać ndk I, wzniecićam, wzniecićasz, wzniecićają, wzniecićaj, wzniecićał, wzniecićany 1. «spowodować powstanie ognia, światła; zapalić» Wzniecić ogień, płomień, pożar. przen … Słownik języka polskiego
narobić — dk VIa, narobićbię, narobićbisz, narobićrób, narobićbił, narobićbiony 1. «wykonać czegoś dużo, wytworzyć, sporządzić coś w dużej, wystarczającej ilości, liczbie» Narobił zabawek dla dzieci. 2. «spowodować powstanie, pojawienie się czegoś (zwykle… … Słownik języka polskiego
natworzyć — dk VIb, natworzyćrzę, natworzyćrzysz, natworzyćtwórz, natworzyćrzył, natworzyćrzony «tworząc spowodować powstanie czegoś w dużej liczbie, stać się sprawcą, autorem wielu rzeczy, których przedtem nie było» Natworzyć nowych przepisów. Natworzyć… … Słownik języka polskiego
obluzować — dk IV, obluzowaćzuję, obluzowaćzujesz, obluzowaćzuj, obluzowaćował, obluzowaćowany obluzowywać ndk VIIIa, obluzowaćowuję, obluzowaćowujesz, obluzowaćowuj, obluzowaćywał, obluzowaćywany «spowodować powstanie luzu, szpar; rozluźnić obluźnić»… … Słownik języka polskiego
odgnieść — dk XI, odgnieśćgniotę, odgnieśćgnieciesz, odgnieśćgnieć, odgnieśćgniótł, odgnieśćgniotła, odgnieśćgnietli, odgnieśćgnieciony, odgnieśćgniótłszy odgniatać ndk I, odgnieśćam, odgnieśćasz, odgnieśćają, odgnieśćaj, odgnieśćał, odgnieśćany «uciskając … Słownik języka polskiego
początek — m III, D. początektku, N. początektkiem; lm M. początektki 1. «to, od czego się coś zaczyna w czasie lub przestrzeni; rozpoczęcie (się) czegoś, pierwszy moment, pierwszy punkt» Dobry, zły, trudny, łatwy początek. Ciekawy, nudny początek powieści … Słownik języka polskiego
podsiniaczyć — dk VIb, podsiniaczyćczę, podsiniaczyćczysz, podsiniaczyćacz, podsiniaczyćczył, podsiniaczyćczony pot. «uderzeniem spowodować powstanie siniaka, najczęściej pod okiem» Podsiniaczone oko … Słownik języka polskiego
pofałdować — dk IV, pofałdowaćduję, pofałdowaćdujesz, pofałdowaćduj, pofałdowaćował, pofałdowaćowany «spowodować powstanie fałd, nierówności na czymś, w czymś» Fale pofałdowały lodowiec. Teren pofałdowany wzgórkami. Twarz pofałdowana zmarszczkami. ∆… … Słownik języka polskiego
poskrobać — dk IX, poskrobaćbię, poskrobaćbiesz, poskrobaćskrob, poskrobaćał, poskrobaćany 1. «spędzić pewien czas na skrobaniu czegoś» Poskrobał trochę ściany, nim je pomalował. 2. «oskrobać wszystko, wiele czegoś» Poskrobał wszystkie ryby. 3. pot. «zwykle… … Słownik języka polskiego
przynieść — dk XI, przynieśćniosę, przynieśćniesiesz, przynieśćnieś, przynieśćniósł, przynieśćniosła, przynieśćnieśli, przynieśćniesiony, przynieśćniósłszy przynosić ndk VIa, przynieśćnoszę, przynieśćsisz, przynieśćnoś, przynieśćsił, przynieśćnoszony 1.… … Słownik języka polskiego
rozniecić — dk VIa, rozniecićcę, rozniecićcisz, rozniecićnieć, rozniecićcił, rozniecićcony rozniecać ndk I, rozniecićam, rozniecićasz, rozniecićają, rozniecićaj, rozniecićał, rozniecićany 1. «spowodować powstanie ognia; rozpalić, wzniecić» Rozniecić ogień,… … Słownik języka polskiego
